Onze eigen spiegelneuronen
zijn zeer behulpzaam
bij het lesgeven

Door onze leerlingen te spiegelen
voelen we letterlijk
in ons eigen lichaam
wat zij doen
wat werkt
wat niet werkt
en door mee te voelen
komen we vaak op onverwachte ideeën
die soms
– tot onze grote verrassing –
gouden sleuteltjes
blijken te zijn

Maar soms
voelen we ook mee
– meestal zonder dat we dat doorhebben –
met het ongemak
of de frustratie
of de zelfonzekerheid
van leerlingen
die dat eigenlijk
dachten te verbergen

Dan voelen we ons zelf ook opeens
ongemakkelijk
gefrustreerd
zelfonzeker

Het duurde bij mij enige jaren
voor ik doorhad
dat die onprettige gevoelens
niet per se van mij waren
maar dat ik ze meenam
overnam
van mijn leerlingen

Nu kan ik het beter herkennen
en juist daardoor
beter meevoelen met de leerling
en soms zelfs
benoemen wat ik meen waar te nemen

En dat kan dan weer
een opening zijn
tot nieuwe ontwikkelingen…