Sommige leerlingen
kijken mij
nadat ze gespeeld hebben
met grote vragende ogen
aan

Hoewel ik het vleiend vind
dat ze mijn mening op prijs stellen
is hun blik vaak te
afwachtend
afhankelijk
van mijn bevinden
van mijn oordeel

Deze grote vragende ogen
zijn voor mij een alarmbel
dat ze eigenlijk
diep in hun hart
om mijn goedkeuring vragen
toestemming
om instrumentalist te mogen zijn
om musicus te mogen zijn
om mens te mogen zijn

Hun zelfbeeld is
veel te laag
hun beeld van mij is
veel te hierärchisch

Ik gun ze en leer ze
om zelf hun doelen te stellen
en zelf na afloop te kunnen beamen
of ze gedaan hebben wat ze van plan waren
geleerd hebben wat ze wilden leren
en dat ze sowieso
volkomen geweldig zijn…