In het klassieke muziekonderwijs
denken we vaak vanuit bepaalde routes
volgordes
zekere combinaties van vaardigheden
stevige bouwwerken
fouten voorkomend
lange tradities
met gegarandeerde uitkomsten

Op conservatoria
liggen deze routes behoorlijk vast
we weten wat werkt
we weten wat nuttig is

Maar
is de muzische en ambachtelijke ontwikkeling
van veel van onze mede-musici
wel netjes langs die
gebaande paden gegaan?

En is onze eigen
muzische en ambachtelijke ontwikkeling
wel netjes langs die
gebaande paden gegaan?

Zijn er ook andere routes
andere volgordes
andere curricula
andere vaardigheden
die andere uitkomsten geven
muzisch en ambachtelijk
toegesneden op
andere persoonlijkheden
andere toekomsten
andere dromen
andere horizonnen?

Willem van Baarsen | foto Stef Nagel