Een bekende strategie
in oefenland
is ‘langzaam’.
Supersuperlangzaam
gewoon langzaam
of een beetje langzaam.
Vertraagd spelen
in de hoop dat het dan
vanzelf beter wordt.
Maar langzaam spelen
is niet per se nuttig
het is geen doel
maar een prachtig middel
om iets te kunnen bereiken
wat in het normale tempo
nog niet lukt.
Langzaam oefenen = aandachtig oefenen
tenminste, dat zou het moeten zijn
zo langzaam, dat we tijdens het spelen
alles wat we willen volgen
kunnen volgen.
De melodie
de harmonie
de bewegingen die we maken
de strijkstok die over de snaren gaat
de lucht die door ons lichaam stroomt
de doorgaande klank van iedere noot
de muzikale richting in de noot en naar de volgende noot toe
de onderkant van de toon
de bovenkant van de toon
het begin en einde van iedere noot
de klankkleur
de ontspanning in mijn lichaam
onze ademhaling
ons innerlijk zingen
de emoties die we voelen…
Zonder af te dwalen
maar er ‘te zijn’
bezig met wat we willen verbeteren.
Slakkengang oefenen,
geniet ervan.
aandacht voor de musicus 