Toonladders.

Nuttig, maar…
Saai?
Niet mooi?
Geen muziek?

Daar dacht Händel toch anders over.

Hoe mooi kan het zijn,
hoe simpel kan het zijn.
Zo’n prachtig lied, binnen een octaaf,
alleen maar toonladdernoten,
startend met een toonladder…

Oké, wel van boven naar beneden.

Laten we deze hymne eens in 12 toonsoorten spelen,
vol aandacht,
vol plezier…

Welke stukken
zou je dit jaar willen spelen?
Uh, weet niet…
Wat
zou je komend jaar
willen leren?
Uh, tja…
Wat wil je over een jaar
bereikt hebben?
Uh…

Hm, weinig gemotiveerd
die leerlingen
van tegenwoordig.
Ze willen niets
en
ze weten niets.

Is dat echt waar?
Of ontbreekt het ze gewoon
aan
muzikale worst?

Hoe ziet
die worst eruit?
Wie
houdt ze die voor?

Is niets willen
en
niets weten
niet gewoon
een onderdeel van
het leerproces?

Is dat
waar de leerlingen
op dit moment zijn?
Simpelweg
hun startpunt?