Een hart onder de riem
voor iedereen die
weerom
geraakt wordt door deze
bijzondere bizarre pandemie
wie had dit ooit kunnen bedenken?

Een hart onder de riem
voor al die muziekdocenten
die hun passie en liefde
voor muziek en muziekmaken
weer aan cyberspace
gaan toevertrouwen
muziek en menselijkheid getransformeerd
in nullen en enen

Natuurlijk is het leerzaam
en natuurlijk zijn we creatief
en natuurlijk zijn er nóg ergere scenario’s denkbaar
en natuurlijk mogen we onszelf gelukkig prijzen voor van alles en nog wat

Maar daar gaan we weer
muziek en menselijkheid getransformeerd
in nullen en enen

Soms
ik hoop niet vaak
ga ik te lang door
op iets
met iemand

We zijn dan bezig
in de les
met iets dat nog niet lukt

Meestal
kan ik dat op tijd loslaten
omdat ik weet dat de leerling
dit thuis zelf
kan terugvinden
aanraken
op kan letten
en dus kan oefenen

Ik gun mijn leerlingen
een succeservaring
want dat geeft
vertrouwen in hun eigen
leerproces

Maar ik durf soms
niet los te laten
als ik daar niet zeker van ben
van dat thuis zelf
terugvinden

En juist als dat moment
in de les
niet lijkt plaats te vinden
waardoor de leerling
lichtelijk gefrustreerd raakt
of meer dan lichtelijk
en misschien ietwat moedeloos
en ik die signalen opvang

Dan

Zou ik het gewoon even moeten laten
laten voor wat het is
benoemen dat ik waarschijnlijk
te hard ga
dat we het voor deze week
laten rusten
in plaats van verder te prutsen
en te peuren
in iets wat meer tijd nodig heeft

Loslaten en vertrouwen
ik hoop dat ik het ooit
ga leren…