Het geven van feedback
vind ik een van de lastigste
aspecten van het lesgeven

Positief of negatief
op het leerproces
op het resultaat
liever niet op de persoon
en van dat zo

Ik deed mijn best
maar sloeg voor mijn gevoel
toch regelmatig de plank mis

Onderzoeker John Hattie
haalde uit interviews met leerlingen
dat ze feedback wel best vinden
positief of negatief
op het leerproces
op het resultaat
liever niet op de persoon

Maar veel te vaak misten ze
een moment eerder
voorafgaand aan
namelijk een teken
bewijs van het feit
dat de docent had opgemerkt
hoeveel moeite ze hadden genomen
hoeveel moeite het had gekost
hun inspanning
of juist gebrek aan

Dit moment
bleek de voedingsbodem
voor hoe de feedback zou gaan vallen
dit moment dus
een cruciaal aspect
van het geven van feedback

Opeens viel bij mij het kwartje
het gaat om erkenning
ik noem het voor mijzelf:

Ik zie je

Na de mantra voor een staande houding
was er de uitdaging om
een zittende versie te bedenken
die sluit als een bus
die past als een warme jas
en staat als een boom

Met dank aan anderen
die meemijmerden
hier de zittende mantra

Mijn stoel heeft zes poten
Mijn voeten staan op de grond
Mijn dijbenen en billen zinken in de zitting van de stoel
Mijn ruggengraat is lang
Mijn buikspieren zijn zacht
Mijn armen zijn zwaar
Mijn ogen kijken naar de wereld om mij heen
Mijn kaak is met vakantie

Ik wens iedereen een mijmervol
en liefdevol 2021 toe…

Iedere beginnende leerling
voelt als een onbeschreven blad
een witte bladzijde
mag alles nog leren
een wereld voor zich
onschuldig en blanco
puur
een nieuw begin
een weg te gaan
mag alles nog leren

Wanneer komt dan die omslag
dat moment dat onze kijk op
mag alles nog leren
verandert in
doet dingen niet goed?

Wanneer verandert ons perspectief
van onbeschreven pagina
mag alles nog leren
in het idee
dat onze leerling
fouten maakt?

Wanneer sluipt bij ons het idee binnen
dat leerlingen wellicht
een plafond hebben
beperkingen
attitudes?

Wanneer voelen wij
dat onze eigen zin
verwachtingen
toekomstdromen
veranderen in
lichte teleurstelling?

Musicerende kinderen
floreren dankzij
hun directe omgeving

Ouders spelen
een niet te onderschatten rol
bij het enthousiasmeren
en het vuurtje
brandende houden
zij bepalen – bewust of onbewust –
welke rol muziek
zal spelen in het leven van hun kroost

Vanaf de puberteit
verandert alles

Ouders
mogen meer op afstand:
van alles ondersteunend
naar financieel
en mentaal ondersteunend
belangstellend
niet zo maar loslaten maar
beetje bij beetje
de verantwoordelijkheid
bij de puber neerleggen

Kinderen mogen
moeten
hun eigen zelf gaan vinden
ontwikkelen
koesteren
hun eigen muzikale zelf

In ons lesgeven
willen we leerlingen verder brengen
volgende stappen aanreiken
treetjes hoger laten klimmen

Niets mis mee maar
laten we onze leerlingen voldoende
terugkijken vol verwondering
bewondering
voor waar hij hiervoor was?

Toen ik leerling was
smachtte ik naar een teken
– het hoefde niet eens een compliment te zijn –
dat ik goed bezig was
dat ik op de juiste weg zat

Want soms eigenlijk best vaak
kreeg ik het gevoel
dat ik vooral veel fout deed
dat mijn docenten mij
lieten zienmerkenhorenvoelenweten
wat ik allemaal nog niet kon

Wij docenten
zien wel eens over het hoofd
nemen als vanzelfsprekend
de stappen die onze leerlingen
de afgelopen periode
wél hebben afgelegd
hoe ze zijn gegroeid
hoeveel ze zijn vooruit gegaan
ten opzichte van vorige week
ten opzichte van een jaar geleden

Lesgeven gaat dus ook
over samen reflecteren op het leerproces
waarin onze leerling is
hem laten zien en ervaren
dat hij leert
dat hij groeit
dat hij op zichzelf kan en mag
vertrouwen

Het nieuwe schooljaar
is bezig
zo fijn om iedereen weer in het echt
te mogen begroeten
ontmoeten
ervaren
samenzijn

Ieder jaar start ik
mijn eigen leerprojectjes
een of meerdere thema’s
om in te duiken
en mezelf aan het werk te zetten

Iets veranderen
waar ik in mijn eigen lessen
nog niet zo tevreden over ben

Kleine plannetjes
met grotere gevolgen
waarmee ik
naar hartenlust
experimenteer
reflecteer
mijmer
en al dat soort nuttige
zelfregulatieve vaardigheden

En later kijk ik terug
en denk:
waarom had ik dat
niet eerder bedacht?
zo nuttig
zo logisch
en eigenlijk zo vanzelfsprekend…

De Coronaperikelen
zijn nog lang niet
op z’n end

Ik hoopte dat
aflevering 11
de laatste had mogen zijn
maar de onzekerheid blijft
de sociale distantie
in afstand
in aangezicht

Mondkapjes geven
een doorlopend gevoel van
‘er is iets aan de hand’

We begrijpen eindelijk de term
‘Spaans benauwd’
beslagen brillen
blikken van vervreemding
– is hij het nou wel of niet –
en wellicht zelfs
een nieuwe mode

Veel verschillende kleuren
modellen
patronen
stoffen
touwtjes
elastiekjes

Ach, ik zie het maar
als visuele muziek…

In de muziek
Over musiceren, studeren en het brein
Pagina 119
Amsterdam University Press 2019

In het hier en nu
– ook in deze vreemde tijden
vol onzekerheid
vol onduidelijkheid
weinig om op te verheugen
genoeg om voor te vrezen –
toch bij onszelf te blijven

Aandacht voor aandacht
De focus op focus

Interessante materie
die mij
en mijn leerlingen en studenten
vele stappen verder heeft gebracht
inclusief gereedschap
om om te kunnen gaan
met dit ‘tijdelijke abnormaal’
om ‘in onszelf’ en ‘in de muziek’
te zijn
voor het geval dat
we daar ook nu voor kiezen

In de muziek
Over musiceren, studeren en het brein
Amsterdam University Press (2019)

Gezond verstand
vertelt ons vaak al wat
door onderzoek wordt
bevestigd

Zo logisch
dat als we duf zijn
of dorst hebben
of moe zijn
of gefrustreerd raken
we niet optimaal functioneren

Ons lichaam
laat ons
luid en duidelijk weten
wanneer we
wel of niet in staat zijn om
te leren

Nou nog leren
luisteren…

Pagina 19
In de muziek
Over musiceren, studeren en het brein
Amsterdam University Press 2019