Met een potlood
op de lessenaar
of het tafelblad
zo heb ik geleerd
om
ritmes te begrijpen.

Toen ik ging
lesgeven
beviel me
dit
helemaal niet.

Voor mijn gevoel
had tikken
te weinig of zelfs niets
te maken met het gevoel
van ritme
van puls
van timing
van schwung.

Sinds jaar en dag
laat ik daarom
mijn leerlingen
ritmes zeggen
met klankwoorden
als pa en pam
en tadedamtedaadedam
of tam of
onzeeigennamen
fruit en pannenkoeken
ikganaaramsterdam
of waterdanookmaar
spontaan
ontstaat.

Laatst
ging een leerling
zelf
tikken met een potlood
op de lessenaar
omdat hij dat
in andere lessen
ook deed.

Opnieuw raakte het me hoe
on-
muzisch het klonk
zo
letterlijk
en toch zo bezijden
de klinkende
waarheid…