‘In diezelfde periode begon mijn grootmoeder me muziekonderwijs te geven.
Ik ging op de grond zitten onder het oude clavecimbel, waar ik van Brillant,
haar lievelingshond, een hoekje van het tapijt met hem mocht delen
en daar zou ik mijn leven hebben doorgebracht, zo bekoorden mij
haar beverige stem en de schelle klank van het spinet.

Later, toen ik leermeesters kreeg, begreep ik niets meer van muziek
en ging deze studie me tegenstaan, ik dacht dat ik er niet geschikt voor was.’

George Sand

Uit: De geschiedenis van mijn leven (1804 – 1876)